Հարգելի գործընկերներ, կարծում եմ բոլորն էլ փաստաբանական գործունեության ընթացքում որոշ գործերով դատավորներին ինքնաբացարկ հայտնելու միջնորդություն ներկայացնելու անհրաժեշտություն են ունենում, սակայն օրենսգրքերով սահմանված ինքնաբացարկի վերաբերյալ  հոդվածներով մի կետով է առավել գործածվող հիմքը` դատավորի կանխակալ վերաբերմունքը կողմերի նկատմամբ, որով ղեկավարվելիս և պատճառաբանությունները հիմնավորելիս  շատ դեպքերում  դատավորներին հնարավորություն է տալիս ցանկացած պատճառաբանություն գնահատելով, որպես դատարանի բնականոն գործունեություն, մերժել ինքնաբացարկի միջնորդությունները: Կարծում եմ անհրաժեշտ է  ինքնաբացարկ հայտնելու վերաբերյալ նորմերում վերանայել հիմքերը և լայն հնարավորություն ընձեռել կողմերին ինքնաբացարկ հայտնելու դեպքերում:
Ինչպես նաև գտնում եմ բոլորն էլ խոչընդոտների են հանդիպում պատշաճ պաշտպանություն իրականացնելու վերաքննիչ դատարանում վճռաբեկության կարգով գործերը քննելիս, մասնավորապես քրեական գործերով ու հատկապես ամբաստանյալների շահերը ներկայացնելիս, երբ դատարանը բավարարվում է միայն վերաքննիչ բողոքները ունկնդրելով և առանց ամբաստանյալներին լսելու հեռանում է դատական ակտ կայացնելու:  Նշված դեպքերում արդեն պրակտիկա է դառնում, որ մեղադրողները չեն ներկայանում դատական նիստերին, որն անընդունելի է և հակասում է ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքին:
ՀՀ դատական համակարգը, որը իբրև եռաստիճան է, փաստացի չի գործում, որն էլ կոպիտ կերպով խախտում է թե ՀՀ Սահմանադրությամբ, թե Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների վերաբերյալ եվրոպական կոնվենցիայով երաշխավորված իրավունքները և խոչընդոտում փաստաբաններին պատշաճ պաշտպանություն իրականացնել: Առաջարկում եմ քրեական դատավարության օրենսգրքի նախագծում ուշադրություն դարձնել վերը նշված հարցերը կարգավորող նորմերին:

Գայանե Ալեքսանդրի Խաչատրյան
Փաստաբան